रित्यापोटी धगधगत्या भुकेचा पाठलाग करताना
पाय कधी छिलून गेले, काही कळलेच नाही,
बाहेर लखलखता प्रकाश झिरपताना
काळजात अंधारले कधी, कळलेच नाही.
जन्म देणारे गेले निघून आकाशीच्या बाप्पाकडे,
गाऱ्हाणे गायचे कसे, कळलेच नाही.
हरेक क्षण चिणलेत मेंदूच्या कपारींमध्ये,
स्मृतींना चकवायचे कसे, जमलेच नाही...
No comments:
Post a Comment