- समीर गायकवाड.
Monday 28 January 2019
उद्याचा काळ
- समीर गायकवाड.
Tuesday 22 January 2019
उठवळ उन्हे...
कोलाहल
दूरवर उठवळ उन्हांचा
गायीच्या
डोळ्यातले बेट साकळे मनात
पान्हा
आटता नदीच्या स्वप्नांचा
रत्नजडीत पिसारे मोरांचे कुढती वनात
तूझे सुतोवाच करतो रव उल्कांचा
मी पुन्हा जन्मतो आईच्या गर्भात...
अन्वयार्थ
–
या
कवितेत 'उठवळ उन्हे' हे प्रतिक आहे
जगातील अघोरी लोकांचे जे दुसरयाच्या भावविश्वात डोकावून त्याचे जगणे हराम करून
जातात. अशा वेळी दुःखांचे कढ नकळत मनात साठत जातात. नवा उन्मेष, सृजनता सगळं काही बेचिराख होऊन जातं जणू काही नदीचा पान्हा आटावा अन तिचे
पात्र कायमचे कोरडे पडावे तसे मन शुष्क होऊन जाते ! प्रतिभेचे पंख झडून पडतात आणि
मन पुन्हा पुन्हा तिथेच धाव घेऊ लागते, जे कधीच हाती लागत
नाही त्यासाठी कुढत राहते. अशा वेळी जन्ममृत्यूचे प्रतिक असणारी उल्का जगण्याचा
नवा संदेश घेऊन येते. आईच्या गर्भात रोज नव्याने निजताना प्रतिभाशक्तीला नित्य नवे
धुमारे फुटू लागतात. अशा अर्थाची ही कविता आहे.
- समीर गायकवाड
Tuesday 15 January 2019
शोध
Wednesday 9 January 2019
Tuesday 1 January 2019
पाठीवरचा तीळ
तर पहिल्या मिठीनंतर त्याच्या काळजाचे ठोके तिच्या हृदयात हरवलेत
या गोष्टीला तप उलटलंय....
आता तो तिच्या घरी जात नाही की ती त्याच्या घरी येत नाही
पण दोघांना ठाऊक असतं की विसरलेलं कुणीच नसतं
अधुरं राहिलेलं काही सांगायचं असलं तरी गाठभेट होऊनही बोलायचं नसतं.
पूर्वी ते लोकांच्या नजरा चुकवत एकमेकांना पाहत
आता एकमेकांच्या नजरा चुकवत ते लोकांना पाहतात.
इतकं होऊनही एकमेकाच्या मनातलं त्यांना नेमकं ओळखता येतं
हृदयस्थ दरवळ ..
त्या पावसाळी रात्री 'ती' आली होती, 'त्याला' भेटायला गडद झालेल्या अंधारात. बागेजवळच्या वर्दळीच्या कोनाड्यात. तिने टेक्स्ट मेस...
-
वाळूतले ठसे तुझे, केंव्हाच मिटून गेले पण देहाचा गंध अजुनी दरवळतो किनाऱ्यावर त्या गंधवेडापायी तर, समुद्रास भरती येत नसेल ना ? तुला भेटलो...
-
पाऊस 'काळ्या माती'तही पडलाय आणि 'लाल माती'वरही त्यानं उच्छाद मांडलाय पुराचं पाणी मंदिरातही शिरलंय आणि मास्जिदीतही शि...
-
कालच तुझ्या शहरात जोरदार पाऊस पडलाय. मेघांना विचारलंस का, की ते कुठून आले होते ? पावसात चिंब भिजतानाची तुझी तस्वीर घेऊन मेघ सकाळीच परतले...
-
रुळाजवळ तुटून पडलेली ती बत्तीस पावलं चालून चालून भेगाळून चिरून गेलेली होती. त्यांच्या देहावरून रेल्वे गेली तेंव्हा ते थकलेले जीव निद्राधीन...
-
वेळ मिळताच मी बागेत चक्कर टाकून येत असतो. अलीकडेच एक गोष्ट प्रकर्षाने जाणवली, आपण दोघं ज्या बाकावर बसायचो, नेमक्या त्याच बाकावर आता एक तरत...