ओढ..

कालच तुझ्या शहरात जोरदार पाऊस पडलाय.
मेघांना विचारलंस का, की ते कुठून आले होते ?
पावसात चिंब भिजतानाची 

तुझी तस्वीर घेऊन मेघ सकाळीच परतलेत
आज रात्रीला पुन्हा 

तुझ्याच शहरात बरसायचंय म्हणत होते ते.
तुझी ओढ लागली की हे असं होत असतं !
मेघांची घालमेल मी नक्कीच समजू शकतो. 

होय ना गं ?

- समीर गायकवाड.         

फुलपाखरु

वाळूतले ठसे तुझे, केंव्हाच मिटून गेले
पण देहाचा गंध अजुनी दरवळतो किनाऱ्यावर
त्या गंधवेडापायी तर, समुद्रास भरती येत नसेल ना ?

तुला भेटलो त्या वळणावरचे चिरे भग्न झाले
पण स्पर्श तुझा अजुनी झिळमिळतो पत्थरांवर
त्या स्पर्शप्रेमापायी तर, पाऊस कोसळत नसेल ना ?

तू जाताच तुझ्या घरातले चैतन्य निघून गेले
पण आठवणींचा मोगरा अजुनी फुलतो वेलीवर
त्या स्मृतीगंधापायी तर, वाऱ्याला गहिवरत नसेल ना ?

अनिमिष चराचर दिक्कालासह गोठून गेले
पण फुलपाखरं भिरभिरतात अजुनी सुकलेल्या फुलांवर
त्या विरहखुणापायी पंखावर त्यांच्या, नक्षी उमटत नसेल ना ?

- समीर गायकवाड.

https://kavitasameeer.blogspot.com/2019/06/blog-post_13.html