पाकोळ्या

रात्री ज्या मैफलीत बसलो होतो तिथल्या एका तप्त झुंबराचा तुकडा उडून समोर पडला
त्यावर पडलेल्या कोवळ्या सूर्यकिरणांनी तिच्या दमलेल्या चेहऱ्याला हळू पुसून घेतलं
आरक्त झालेल्या तिच्या गालावरचा लालिमा मग अधिकच खुलून उठला.
तेव्हढयात
रात्रभर जळत राहीलेल्या मेणबत्तीच्या अस्ताव्यस्त पसरलेल्या मेणात पडलेल्या 
एक-दोन पाकोळ्यांनी सर्व ताकद एकवटत पंख हलवून तिच्या सौंदर्याला दाद दिली
आणि मगच ते जीव निमाले.

- समीर गायकवाड