नाच...

का रे पडतोस तू असा ? माझे घर जाते ना कर्दमून, 
अन छत लागते की ठिबकाया !

ओलेत्या अंगावर ल्यावे लागते ओलेतेच धडूते, 
ज्याची आधीच गेलेली असते रया !

पाणी झिरपते कुडातून, सरपण जाते चिंब भिजून 
अन चूल बसते डोळे मिटून !

गळक्या छपराखाली पातेले पडते अडकून, 
सांग आता सैपाकास भांडे आणू कुठून ?

एकच गोधडी तू तिलाही न सोडी, एकच दंड घातलेली सतरंजी अन तुझी त्यावरही रुंजी !

तुटक्या फडताळाचे जीर्ण लाकूड जाई कसे फुगून, चिखलाने तुझ्या मोरी जाते की तुंबून !

दप्तर ओले होता अक्षरं जाती मिटून, 
तूच सांग आता देईल अभ्यास कोण लिहून ?

सारवण जाते वाहून अन पाय जाती भेगाळून, 
नेणार नाही कोणी ओझे माझे वाहून.

पडतोस ते पडतोस अन गर्जनाही करतोस, 
सानुला रे भाऊ माझा जातो की घाबरून !

येतोस तू खुशाल रे मेघांना झाकळून, 
अन आयुष्य माझे इथे हवेत जाते की सादळून.

असते जर माझेही आईबाबा, 
तर तुझ्या थेंबाथेंबात मीही नाचले असते की रे भरभरून !!!

- समीर गायकवाड.