Tuesday, 7 May 2019

पळसपान




झाडांच्या रांगात चंदेरी, खुपसे मान आभाळ बिलोरी

गावात सोनवर्खी पानाफुलांच्या, रंगे पंगत उन्हाची
हळदगाणं केशरमातीचं, गुंजे सुकल्या शेत शिवारी 
देठ हिरवं मातीच्या कुशीतलं, हसते खुदकन गाली
स्वप्न हिरवाईचेच घाले रुंजी, ओसाड माळरानी ...


गोंदवून रखरखीत वैशाख, नितळ कमनीय अंगी
घाले साद अलवार, माझ्या घायाळ पळसपानांतुनि !!   

- समीर गायकवाड
at
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

या फुलांमुळेच हे शहर शोभिवंत आहे!

अबोलीचं फुल एकटंच उभं होतं बसस्टॉपवर एक लिली आणि एक डेझी उभी होती थियेटरबाहेर, हाती मोबाईल घेऊन ! मंदिराच्या पायऱ्यांवर हात जोडून उभ्या होत्...

  • फुलपाखरु
    वाळूतले ठसे तुझे, केंव्हाच मिटून गेले पण देहाचा गंध अजुनी दरवळतो किनाऱ्यावर त्या गंधवेडापायी तर, समुद्रास भरती येत नसेल ना ? तुला भेटलो...
  • पूर
    पाऊस 'काळ्या माती'तही पडलाय आणि 'लाल माती'वरही त्यानं उच्छाद मांडलाय पुराचं पाणी मंदिरातही शिरलंय आणि मास्जिदीतही शि...
  • ते ज्या रस्त्यावरून निघून गेले ...
    रुळाजवळ तुटून पडलेली ती बत्तीस पावलं  चालून चालून भेगाळून चिरून गेलेली होती. त्यांच्या देहावरून रेल्वे गेली तेंव्हा  ते थकलेले जीव निद्राधीन...
  • ओढ..
    कालच तुझ्या शहरात जोरदार पाऊस पडलाय. मेघांना विचारलंस का, की ते कुठून आले होते ? पावसात चिंब भिजतानाची  तुझी तस्वीर घेऊन मेघ सकाळीच परतले...
  • कळीदार ...
    वेळ मिळताच मी बागेत चक्कर टाकून येत असतो. अलीकडेच एक गोष्ट प्रकर्षाने जाणवली, आपण दोघं ज्या बाकावर बसायचो, नेमक्या त्याच बाकावर आता एक तरत...