निर्जन पाऊलवाटेने जाताना माती बोलत असते पायाशी.
आर्त हितगुज करत असते गाईबैलांच्या श्रमल्या खुरांशी.
पानातल्या वारयाच्या झुळूका वेणुनाद करतात कानाशी.
निर्जन पाऊलवाटेने जाताना गाईच्या डोळ्यात दाटते आभाळमाया
थकलेल्या आईच्या घामात निथळते निहंत्याची शामल काया
डोईवरच्या मोळीत अल्वार विसावते दग्ध उन्हाची दमलेली छाया
निर्जन पाऊलवाटेने जाताना पांथस्थांचे श्वास सोबतीला असतात
दगडमातीच्या खुणांत पाऊलांचे बंदिस्त गंध खरे वाटाडे ठरतात
संवाद आपुल्याशी साधताना सारया वाटा बेभान होऊन जातात.
निर्जन पाऊलवाटेने जाताना मायबाप ठाईठाई दिसतात
मातीच्या अणुरेणूत हुंदके त्यांचे ऐकून डोळे भरून येतात !
- समीर गायकवाड.
No comments:
Post a Comment