बाभळी

बारा गावच्या बाभळी आम्ही, जणू लंकेच्या पार्वती.
नाही सोन्याची आस ना मोत्याची भूक
मातीच्या नातलग आम्ही, लेतो निसर्गाचे लेणं.
साधीच माणसं आम्ही, आमचं साधंच जिणं.
नाही फुलांचे वेड, नसे दागिन्यांचा सोस
सावळ्या रंगाची ना वाटे लाज, नसे रुपाची खंत
बघा कधीही काळजात, तिथे खरयाचीच आस
पोट पाठ एक झाली तरी आम्हा मातीचीच कास
माय बापाच्या घरी, आम्ही झालो परक्या
जणू वारयावर उडालेल्या शेवरीच्या गिरक्या
माहेर सासर दुईकडं आमच्या जीवाची घालमेल
आधी मुलगी मग बहीण, नंतर मायंची गं वेल !
कधी जगलोच नाही आम्ही आमचंच जिणं
दुःख जातसे पळून, आम्हाला सदा हसत बघून
चंदनी देहातुनी आमच्या वाहे मायेचाच दरवळ
एक डाव येऊनि घ्या, आम्हा बाभळीचा हो आशीर्वाद.
नाही प्रसन्न तुमचं झालं मन, तर नाव दुजाचे लावीन…

- समीर गायकवाड