Tuesday, 7 May 2019

दिलासा

कोसावे का जगाला, जेंव्हा दगा सावल्यांनी दिला ?
दोषावे का शस्त्राला, जेंव्हा सुरा आपल्यांनी दिला ?

रडावे कसे आज मी, जेंव्हा पोबारा अश्रूंनी केला
मिटावे का डोळ्यांनी, जेंव्हा दगा पापण्यांनी दिला ?

शोधिता खुणां तेंव्हा, कळे डाव पावसाने साधला
बोलावे का खुणांना, जेंव्हा दगा आठवणींनी दिला ?

शोधू कसे गर्दीत तुला, जेंव्हा धीर नजरेने सोडला
पांगावे का गर्दीने जेंव्हा, सांगावा डोळ्यांनी दिला ?

गाव ओस झाले जेंव्हा, चितेस माझ्या अग्नी दिला
विझवावे का चितेला, जेंव्हा दिलासा ज्वालांनी दिला ?

- समीर गायकवाड.

No comments:

Post a Comment

या फुलांमुळेच हे शहर शोभिवंत आहे!

अबोलीचं फुल एकटंच उभं होतं बसस्टॉपवर एक लिली आणि एक डेझी उभी होती थियेटरबाहेर, हाती मोबाईल घेऊन ! मंदिराच्या पायऱ्यांवर हात जोडून उभ्या होत्...