जाताच तू ..

जाताच तू, गर्दीत मेघांच्या निर्माल्य अश्रूंचे विखुरले,

बेट काजव्यांचे निबिड अंधारवनात विरुनी गेले.

वर्ख चंद्रकोरीचा छिन्नविहिरीत खोल बुडवूनी,

गाळात काळोखाच्या हुंकार पेरत शब्द निघुनी गेले !

 

जाताच तू, भग्न चिऱ्यांचे रुदन आसमंती गहिवरले,

जीर्ण कातळ शिळांचे अबोल गळे दाट भरुनी आले.

दाहात दग्धचितेच्या थिजलेल्या वाऱ्यास पेटवूनी,

कळीकपाळीच्या पुसुनि रेषां भाग्य निघुनी गेले !

जाताच तू, ताटवे लालपिवळे भोवळून गळून गेले,

शेवाळलेल्या भिंतीस गदगदून विश्वाचे आर्त आले.

मळवट म्लानपाकळ्यांचा भाळास मातीच्या लावूनी,

पुष्पपक्षांचे थवे अद्वैताच्या अरण्यकात निघुनी गेले !

जाताच तू, रक्तकर्दमलेले घर अर्ध्यात खचून गेले,

वचनांचे वृथा सुभाषित कलुषित ओठावर आले

मिनारास चिरुनी कळसास झुकत्या कलथवूनी

प्रार्थनांचे कलेवर दारात प्रारब्धाच्या मन ठेवुनी गेले !

जाताच तू, मनी चराचराच्या किल्मिष की दाटुनी आले

जाताच तू, प्रवासाचे दिक्कालाच्या वेध लागुनी राहिले !!

- समीर गायकवाड.