अमलताश

काही वर्षापूर्वी भेट दिलेलं पुस्तक आज तिच्या हातात होतं.

अधून मधून दोन्ही हातांची मिठी घालत हातातली पुस्तके ती छातीशी गच्च आवळून धरत होती.

तिच्या अदा आजही तशाच होत्या,

तोच अंदाज कायम होता.

बराच वेळ ती मैत्रिणींसोबत बोलत उभी होती.

काही वेळानं दिलखेचक हास्यमुद्रेनं निघून गेली....

तिच्या स्पर्शानं वितळलेली काही अक्षरं

रस्त्याच्या कडेला बहाव्याच्या झाडाखाली पडून होती,

ती गेल्यानंतर गोळा केली.

ती अक्षरं जोडली तर तिचं नी माझंच नाव तयार झालं !

जीवाचा 'अमलताश' झाला !!